De herfst kent vele kanten. Soms is ze woest en grillig. Een bolle wind die je kan laten trillen op al je grondvesten. Kijk om je heen naar een groep mensen en je ziet als het ware de najaarsstorm aankomen. Soms is ze neerslachtig als de neerdwarrelde bladeren van een boom. Vandaag is ze kleurrijk. De laaghangende zon schijnt over koperen bladerenveld. Een rijke schakering aan kleuren versieren de bossen.

Zo niet afgelopen vrijdag. Het weer was ronduit saai. Over de wedstrijd hing een grijsgrauwe najaarsdeken. Een mistige wolk hing boven de sportzaal, waar al tijdens de wedstrijd de rottende lucht van zweetsokken en kniebanden te ruiken was. Warm werden we nauwelijks. We sukkelden in slaap bij een vroege avondzon en konden net op tijd wakker worden om 4 x de stand tot 25 in ons voordeel te beslechten.  Zelfs het schrijven over een wedstrijd als deze wil niet echt lukken. Er restten ons slechts een beperkt aantal opties; drank, pillen, therapie of nog beter, de combi van dit alles.

Nu waren we tot voor kort redelijk gezegend met een Koninklijke Zielenknijpert in ons midden. En je hoorde het bijna niet meer, maar zijn afkomst is toch duidelijk noordelijker dan Amersfoort.  Blijkbaar was het praten in ABN met “Gooise ÈRRH” te veel gevraagd, want al langere tijd lonkte de Drentse en Grûningse tongval. Bij hem ging een wedstrijd niet gewoon goed, maar kon slechter. Vrijdag was het dan zover; het laatste avondmaal voor Michiel bij Wilhelmina. Als discipelen verzamelen we ons om hem heen. Dronken de wijn in de vorm van bier, beschouwden de drie teamschotels als het gebroken brood. Het gaf ons weer hoop. Er ontstonden levendige gesprekken over de betere films en literatuur. Even vergaten we de ondragelijke saaiheid van de wedstrijd.

Niet lang daarna kwam de harde realiteit. “Dûhus…je gaat nu echt verhuizen, Nou het ga je goed hè, daar in…ûh…wat was het ook alweer…Haren zeg je? Oh, Zuidlaren….is er ook een Noord Laren dan…of Laren Buiten….Laren Airport??” De beste man is nog niet weg of de medicatie begon ook al uit te werken. De gekte sloeg weer toe.

Hoezeer ik Michiel ook de goddelijke eigenschappen gun, denk ik niet dat hij een even zo grote invloed op de mensheid zal hebben als de illustere voorganger. Michiel vertrekt en de kans dat hij na een dag of veertig weer terugkeert acht ik onwaarschijnlijk. En ja, als er over de wedstrijd en het team niets meer te zeggen valt, dan maar terechte aandacht voor een gewaardeerd vertrekkend verenigingslid.

Michiel..ook namens de mannen van WH2; Het waren twee geweldige dagen en het ga je goed in Drenthe.

Marty