Het gehele Gooi was inmiddels overgenomen door kakkers en celebraties. Met dorpen als Laren en Blaricum als middelpunt van het land van de happy few and filthy rich. De Gooische matrassen als het moderne Sodom en Gomorra.
Er was echter één dorpje dat dapper stand hield. Eemnes als enclave van boeren die vol Eemliefhebbers de band met het aardse zijn blijven behouden en het hemelse koesteren. Een godvrezend dorp met een trotse kerk nog in het midden. Ditmaal geen kritische
noten over de tegenstanders, hun club en hun leden. Al was het maar omdat ons team
hier en daar banden heeft met de Volleemders. Ik wil mijn havenmeester niet voor het
hoofd stoten en Feije moet met het andere schaap weer gewoon een kopje koffie drinken in de keuken van de fysiopraktijk. Voor je weet wordt je eigen tekst op facebook
geplaatst en organiseert de Eemnesser club een uitje naar de Schuilenburg. Er worden
grepen, hooivorken en fakkels gepakt ipv kniebanden en een ballentas.
Het volleybal van Eemnes was niet van hoog niveau en ondanks dat wij in leeftijd
ongeveer zoveel ouder zijn als de door Maarten ooit gevonden oudheden aan de
Wakkere dijk, konden we toch gewoon winnen. Waren wij dan goed? Welnee! We
prutsten lekker mee, stonden aan de grond genageld als in de klei van de Eemdijk,
smeten de passes over het net als een baal stro op de wagen en de stand kroop zo traag
als dikke koeienstront richting de 25. Er rustte geen goddelijke zegen op het werk van
ons en dat van de boeren.
De mannen van Voleem dropen af en vertrokken vanuit de grote stad weer huiswaarts.
Ze keken niet achterom, want verlies is niet iets om nog eens op terug te kijken.
Bij ons was het nog lang onrustig in de bar en we genoten. We laafden
ons in het zondige bestaan van drank en teamschotels. We grapten en grolden, bralden
en rolden de één na de andere bitterbal de keel in. Het werd laat en nog veel later. De
volgende ochtend met koppijn langs de velden bij de jeugd met spijt in het lijf. Maar oh, wat was het weer leuk en belangrijk wat we deden.
Zo niet de boer uit Eemnes. Die was op tijd thuis, kuste zijn vrouw en ging snel slapen. Droomde hooguit van een wereldwedstrijd en werd fris wakker. Geen pijn in het hoofd, geen spier verrekt, en geen spijt in de ziel. De boer was gewoon gelukkig en tevree.
En de boer, hij ploegde voort.

Marty