Marty's Hoekje

loading...
A A A

Afgelopen vrijdag was het dan zo ver: De ontmaagding van Amerena. Het doet vermoeden dat het hier om een romeinse schone gaat die door een stel hitsige centuria, onder het toeziend oog van de senatoren te grazen wordt genomen (zo, Maarten is wakker). Of is het dan toch die eerste lik van het ijsje met de italiaanse kers op de warme zomerdag in April? Terwijl het ijs langs het hoorntje smelt en het witte vocht langs je vingers druipt, leg je de tong  om de ronding van de rode kers. Vijftig tinten grijs, eat your heart out !! 

Nee hoor, het is allemaal een stuk onschuldiger; De eerste wedstrijdavond in de nieuwe hal. Ons nieuwe thuis. Anderhalve week daarvoor hebben we afscheid genomen van de oude vertrouwde stek. Een gezellig feestje op de zaterdag middag. Voor de gelegenheid was ik op de fiets en hoe dichter ik bij de zaal kwam, hoe meer ik me in Allepo waande. Puinhopen, en ingestorte gebouwen. Ik snap ineens waarom die zaal  ‘Schuilenburg’ heet. Het was zo’n beetje de enige plek waar je nog veilig naar binnen kon. Robert zat al buiten op een oud houten stoeltje te genieten in de arabische zon en terwijl ik zijn voorbeeld volgde kwam er een dame met hoofddoek om op ons af met de briljante vraag: Ish rommelmarkt hier? Ik weet dat wij niet de jongste meer zijn, maar om ons nu op een dergelijke manier aan de kant te zetten, vond ik wel al te gortig.  Het feest was goed. Met alle fijne  herinneringen, nestors van de club, oud voorzitters, een oude barman en niet te vergeten de paarse shirts. 

En hoe groot is dan de overgang? De nieuwe zaal is één en al pracht en praal. Alles ruikt nieuw, voelt nieuw en ziet er nieuw uit. Dan zal het ook wel nieuw zijn. Je waant je alsof je van Allepo naar Dubai bent gereisd. Er was ons beloof dat de koning zelf het lintje door zou knippen en stiekum zaten we te hopen dat hij de moeite zou nemen om bij ons te komen kijken. Willem Alexander op bezoek bij zijn overgrootmoeder. Een gezellig theekransje. Een koninklijk onderonsje.  Maar helaas.  Is waarschijnlijk iets te druk geweest met de koningsspelen en heeft bij het touwtje springen een spiertje verrekt of zo. Zou op zich niet misstaan, want naast Henk, Rob en ikzelf bij H2, lopen er hier daar nog meer manken rond bij Wilhelmina. Is hij bij ons toch in goed gezelschap. 

Maar is alles eigelijk wel zo mooi, of zijn er nog enige kanttekeningen te plaatsen: De verenigingsbar nog nl. niet af en ze kennen de H2-Teamschotel nog niet. Alhoewel de dame achter de bar een goede poging deed gisteren. Eerlijk is eerlijk. En dan de sportvloer. Die  veert als een dolle en onder ons zit de parkeer garage.  Het alarm ging al af als voorteken voor instortingsgevaar. Had Rob ook niet meegeholpen aan één van die gebouwen van de ministeries waar een samenscholingsverbod van ambtenaren heerst? Zal wat zijn in het volleybalveld. Wil je eindelijk compact verdedigen en krappe blok en aanvalsdekking....stort de vloer onder je voeten weg. Er was daarnaast maandag nog even een dreiging van koude douche, maar dat is verholpen. Al met al valt het dus erg mee. 

Bij de wedstrijd van H2 was er publiek opgetrommeld. De vrouw van Hans was er, de vrouw van Rob was er, mijn vrouw was er. En tjsa, Feije en Maarten spelen vals want hun vrouwen zijn er altijd. Al zie ik bij Feije en Paulien  een gezonde balans van geven en ontvangen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit bij Maarten ietwat uit disbalans is. Wanneer hij hoog op de scheidsrechterstroon de wedstrijd van H1 leidt, zie ik hem meer dan de helft van de tijd naar zijn liefje bij D1 kijken. Dick Neuteboom kwam voor de gelegenheid ook effe kijken. Ik miste hem aan de bar waar hij altijd wel weer één of ander onderzoekje en wetenswaardigheidje wist te delen. Ik heb er eentje voor jou Dick. Afgelopen week kwam er een onderzoek vrij waaruit is gebleken dat mannen met bierbuikjes meer sex hebben dan mannen met strakke lijven. Zitten wij bij H2 wel goed en snap ik de smachtende blikken van ons vrouwen op de tribune. 

Voor het overige was het een gewone laatste wedstrijdavond met vier wedstrijden, winst en verlies. Het veld is nog steeds 81 vierkante meter, de spelers en tegenstanders dezelfde, de bal is rond, de douche is warm en op het bier zit nog steeds een blonde kraag schuim. Alle reden dus om ook van deze zaal te genieten, verliefd te worden en uiteindelijk van te houden. 

Er van uitgaande dat de zaal een vrouwelijk woord is stel ik voor dat we de aankomende jaren Amerena liefkozend zullen beminnen. 

 

Marty

Save
Cookies user preferences
We use cookies to ensure you to get the best experience on our website. If you decline the use of cookies, this website may not function as expected.
Accept all
Decline all
Read more
Essential
These cookies are needed to make the website work correctly. You can not disable them.
Joomla
Accept
reCAPTCHA
Accept
Analytics
Tools used to analyze the data to measure the effectiveness of a website and to understand how it works.
Google
Accept
Decline
SponsorKliks
Accept
Decline