Sommige dingen gaan voorbij voor je er erg in hebt. De eerste helft van het seizoen is geweest en Sniklaas is het land allang weer uit. Deze keer werd de bisschop zowaar beschermd door een stel zwaar gelovige friezen en kwam de dreiging van de ongelovigen uit de randstad. Daar had Bonifacius alleen maar van kunnen dromen. De volgende bebaarde man met een rood pakje staat inmiddels al weer voor de deur.
Het is daarnaast al weer een tijdje geleden dat er heerlijk is losgegaan over de SRO. Is er dan helemaal geen aanleiding voor geweest? Natuurlijk wel. Het is alleen wel gemakkelijk scoren als het over de bestelling van de patat en teamschotels gaat. Of de bezuiningingen op de schoonmaak van de zaal. De vloer is ondertussen zo glad van het stof dat Joan Haanappel er met gemak een mooie priouette of een dubbele rietberger op kan maken. En wat te denken van de telkens maar voortdurende bouw van de Amerena. We zijn inmiddels een stuk of vier aankondigingen van uitstel verder en gek genoeg was het de afgelopen maanden zomaar ineens heel erg stil. Behalve aan de bar. Daar kregen we regelmatig een lesje bouwkunde van Rob die vakkundig uitlegde waardoor je aan de buitenkant niet ziet wat er rondom en onder een zwembad moet gebeuren. Geen nieuws is goed nieuws moet de SRO ook gedacht hebben, maar tot onze verbazing bleek laatst zomaar dat de laatste wedstrijden van het seizoen in de nieuwe zaal zijn gepland. Gaat het dan echt gebeuren? Is de running gag van de ophande zijnde sluiting van de Schuilenburg dan straks echt voorbij? Of is het toch allemaal fakenieuws. Ik zit nog steeds te wachten op de naam van de site waar het allemaal op stond. Het lijkt er toch echt op dat het gaat gebeuren, want de bouw van de Amerena is in een afrondende fase beland; De inrichting. En dan niet zomaar de keuze welk behangentje er op de muren moet, of de vaag of er al dan niet persische tapijtjes op de tafels in de kantine moeten. Nee, de ruimtes moeten namen hebben en om te zorgen dat het gepeupel niet verdwaald moeten er duidelijke signalering zijn. Je wilt toch niet hebben dat er een meisjesvolleybalteam verdwaald raakt in de gangen van het pand terwijl de oude van dagen net in strakke zwemslip op weg zijn naar de aquajogging.
Enige weken geleden werd ik gevraagd mee te denken over de benaming van de kantine. Welja, doe eens gek, maak je eens nuttig, beteken eens wat en doe wat terug voor de maatschappij. We participeren wat af...toch? Ik werd pas echt onrustig toen ik hoorde dat degene die het “coördineert” mij zou benaderen. Jawel, er is dus werkelijk iemand die als taak toebedeeld heeft gekregen om de naamgeving van de kantines in goede banen te leiden. Hoe sneu is dat! Maar het kan nog gekker. Afgelopen week kwam er een mailtje van de assistent-coördinator. Ik snap ineens hoe het komt dat we in Nederland momenteel het laagste werkeloosheidcijfer ooit hebben. Als we dit soort baantjes verzinnen kan iedereen aan het werk. Zo zag ik laatst bij de roltrap van de Ikea een meisje die de tassen aan gaf waar je de winkelspullentjes in kan doen. Ze zag er uit alsof ze uit het verre oosten kwam en de tasjes waren waarschijnklijk gemaakt door haar verre achterneefje...van 6. In dit specifieke geval mag ik meedenken. Wat maakt dat dan van mij; ondersteunend-assistent-coördinator? Wordt tijd voor een vakbond en een eigen CAO. Wie gaat er aan de onderhandelingstafel? Amersfoort ligt op een berg; dat wordt lastig polderen.
Terug naar de nieuwe zaal. Het leek de onderkoning-naamgeverij een geweldig leuk idee de vraag in de clubs zelf uit te zetten. Soort van volksraadpleging, een forum voor democratie zo u wilt. Laatst las ik in een krant dat een landelijk referendum ongeveer 30 miljoen kost. Effe rekenen; In Nederland zijn 13 miljoen stemgerechtigden. Dat is dus iets minder dan 3 euro per stemmer. De gebruikers van de Amerena worden verschillende clubs (zwemmers, volleballclubs, badminton, ....) Laten we het afronden op minimaal 1000, misschien wel 1500 man. Steekt de man toch effe bijna € 4500,- in de zak. Zou me niet verbazen als de creatieve rekenaar ook de scholen mee telt die gebruik maken van de hal. Stuk of drie met elk 1500 leerlingen. Slechts één mailtje naar de conciërge en de man heeft een leuk zakcentje met 4 nullen in de spaarpot. Tsja, we zijn een ondernemersvolkje.
Maar gaat het allemaal nog wel lukken dan? In de mail las ik dat er responstijd is tot 3 januari a.s. om te komen tot een shortlist van suggesties. Da’s natuurlijk wel erg kort dag. Maar ook hier vermoed ik wat russische immenging. Zal me niet verbazen als die datum toch niet klopt en ons ook hier weer een gevalletje uitstel staat te wachten. Mij maakt het niet zo zeer uit. Ik ga lekker de feestdagen in. Net als u hopelijk. De zaal komt wel af, het bad loopt al vol.
Vond de hele discussie sowieso al lang hooguit een storm in mijn glas wijn.
Hele fijne feestdagen en tot volgend jaar,
Marty
